Op donderdag 11 en vrijdag 12 december heeft het debat over de erkenning van de Palestijnse staat plaatsgehad in het Brussels en Waals parlement. De PVDA*PTB heeft voor de moties van de meerderheid gestemd en ervoor gepleit dat deze erkenning onvoorwaardelijk zou zijn en gepaard zou gaan met economische maatregelen om de druk op Israël op te voeren. Hier kan u de tussenkomt van Claire Geraets in de parlementaire commissie van 11 december lezen. Zij is Brussels volksvertegenwoordiger voor de PVDA*PTB en sinds lang actief rond de solidariteit met Palestina.
«In 1948 heeft Israël bijna 80% van het historisch Palestijns grondgebied ingelijfd. Van 1948 tot vandaag telt men 5 miljoen Palestijnse vluchtelingen erkend door de Organisatie van de Verenigde Naties voor Hulpverlening aan Palestijnse Vluchtelingen. Het maatschappelijk middenveld onderlijnt het bestaan van nog eens 2 miljoen niet geregistreerde vluchtelingen. Hun recht op terugkeer, zoals erkend voor VN-resolutie 194, mag niet in twijfel getrokken worden. Sinds 1967 bezet Israël illegaal Oost-Jeruzalem. Tel-Aviv probeert dit gedeelte van haar oorspronkelijke bewoners te ontdoen. Zeven resoluties van de Verenigde Naties, waaronder nummer 478 van de Veiligheidsraad, veroordelen deze poging tot aanhechting. In strijd met het internationaal recht, de grenzen van voor 1967 en resoluties 242 en 338 van de Veiligheidsraad, fragmenteren de illegale kolonies, de snelwegen, de Muur en de Israëlische checkpoints de Westelijke Jordaanoever. Gaza is afgesneden en geïsoleerd van de rest van Palestina. Palestijnse burgers zijn in Israël tweederangsburgers.
Vorige week werd de jonge activist Daoud Ghoul (twee weken geleden aanwezig in het Europees Parment op uitnodiging van Marie Arena) zonder enige reden noch wettiging uit zijn huis in Oost-Jeruzalem gezet en de toegang tot de Westelijke Jordaanoever ontzegd. Op woensdag 10 december werd een Palestijns minister vermoord tijdens een betoging tegen de inname van Palestijnse gronden in het dorp Turmus Ayya, nabij Ramallah, met de bedoeling olijfbomen te planten. Eind september vernielden Israëlische bulldozers de electriciteitsvoorzieningen die door de Belgische ontwikkelingssamenwerking werden gefinancierd, in een dorpje nabij Nabloes. Resultaat: geen electriciteit meer voor de inwoners. De herders kunnen hun kaas en yoghourt niet meer koelen en verloren zo hun inkomen. Bijna op hetzelfde moment, net na de verschrikkelijke aanval deze zomer tegen Gaza, kondigde Tel-Aviv de belangrijste diefstal van Palestijnse gronden in 30 jaar aan: 400 hectaren Palestijnse gronden zouden aangehecht worden.
Ons standpunt over de bezetting en illegale kolonisering is duidelijk: wij verdedigen een onmiddellijke en onvoorwaardelijke erkenning van de Palestijnse staat. Wij zullen elke positieve stap in die richting steunen.
De Palestijnse staat wordt vandaag door 135 landen erkend. Een groot deel Oost-Europese landen deden dit al in 1988. Zweden deed dit als eerste West-Europese land dit jaar. De Palestijnse staat erkennen staat voor België dus gelijk aan het strikte minimum en wij wensen dat dit strikte minimum zo snel mogelijk werkelijkheid wordt. We hebben al te lang gewacht.
Wij hopen dat de erkenning van de Palestijnse staat de krachtsverhoudingen op het terrein zal wijzigen. Israël zal haar kolonisatiestrategie enkel wijzigen indien maatregelen genomen worden die pijnlijk zijn. De PVDA*PTB vraagt dat België een militair embargo tegen Tel-Aviv ondersteunt, dat de Regio alle toekomstige economische missies schrapt en de eisen van de campagne Made in Illegality van het CNCD-11.11.11 overneemt. Op het niveau van de Europese Unie vragen wij de opheffing van de Associatieovereenkomst die maakt dat Israël bijna een lidstaat van de Europese Unie is. Dit is noodzakelijk om een duidelijke boodschap aan het adres van Tel-Aviv over te maken. Een duidelijke boodschap met als doelstelling de naleving van het internationaal recht.
De erkenning van de Palestijnse staat moet deel uitmaken van deze boodschap. De PVDA*PTB stemt dus voor de resolutie die de Belgische overheid aanspoort de Palestijnse staat te erkennen. Dit als een eerste stap in de naleving van het internationaal recht. Wij hebben echter de resolutie van de meerderheid niet ondertekend, omdat zij zich onder het niveau van het internationaal recht m.b.t. Oost-Jeruzalem en het recht op terugkeer van de Palestijnse vluchtelingen bevindt.
Indien men wil dat de erkenning van de Palestijnse staat geen holle boodschap is, moet men sancties tegen Israël nemen — een Staat die systematisch het internationaal recht met de voeten treedt en ongestraft Palestijnse ministers vermoordt, zoals M. Ziad Abu Ein, gisteren vermoord door het Israëlisch leger tijdens een vreedzame betoging. De erkenning van de Palestijnse staat is ook de erkenning van Jeruzalem als Palestijnse hoofdstad en het ontegensprekelijk recht op terugkeer van de Palestijnse vluchtelingen.»
