In haar begroting verbindt de Brusselse regering zich ertoe een plan te respecteren om de lonen van de werknemers van de lokale besturen te verhogen. Deze werkers van lokale besturen (LRB) worden inderdaad veel minder betaald dan hun collega's in andere gewesten, zo'n 10 of 15 % minder, ondanks het feit dat velen van hen ook nog in Brussel zeer hoge huren moeten betalen. Om deze overwinning te behalen, vechten ze al drie jaar met het ordewoord "Halt aan de lage lonen!" . Deze overwinning is die van een voorbeeldige beweging, verenigd en vastberaden, met duidelijke eisen. De PVDA wil de LRB feliciteren met deze strijd en blijft de overige eisen steunen.
EEN VASTBERADEN BEWEGING
Sinds 2017 ontstond de beweging van de LRB "Halt aan de lage lonen" . Zij organiseerden betogingen, stakingen, algemene vergaderingen... Ze gingen zelfs rond langs de gemeenteraden om hun eisen te laten horen aan de lokale verkozenen die uiteindelijk wel naar hen moesten luisteren.
Medio juli 2019 kwam de nieuwe Brusselse regering PS-Ecolo-Défi-OpenVLD-SPA tot stand. De nieuw verkozen PVDA-volksvertegenwoordigers namen kennis van het meerderheidsakkoord van de regering Vervoort. Tot hun verbijstering stelden zij vast dat er in deze overeenkomst in niets werd voorzien voor de lokale ambtenaren.
Op de dag waarop minister-president Vervoort zijn regering aan het parlement voorstelde, waren enkele tientallen LRB-vakbondsmensen op de afspraak. Ze staken hun woede niet onder stoelen of banken. Ze accepteren niet langer dat burgemeesters en ministers de verantwoordelijkheid naar elkaar doorschuiven. PVDA-fractievoorzitster Françoise De Smedt had in het parlement trouwens gereageerd: "Ze komen hier naar het parlement om een verhoging van 10 % procent te vragen terwijl ze al 15 jaar geen verhoging meer hebben gehad en slachtoffers zijn van de laagste lonen in het land. En jullie doen alsof ze er niet zijn?!".
In oktober 2019 is het weer zover, deze keer ter gelegenheid van de Algemene Beleidsverklaring. Door de aanhoudende druk bleven de zaken bewegen en de regering verbond zich ertoe "samen met de sociale partners en de verantwoordelijken van het Gewest en de lokale overheden na te denken over realistische oplossingen voor het legitieme verzoek om de lonen voor het personeel te verhogen" . Maar als reactie op zo'n vage belofte hadden de weeral aanwezige mensen van de LRB pamfletten rondgestrooid in het parlement. De voorzitter van het parlement, Rachid Madrane (PS), had zijn hamertje bovengehaald en in de microfoon geroepen: "Ga naar buiten, wij zijn de verkozen vertegenwoordigers van het volk!"...
De druk houdt aan en op 29 oktober 2020 bereikt het gemeenschappelijke vakbondsfront een akkoord. De 27.500 Brusselse werknemers krijgen dit jaar een bonus van 500 euro bruto, die in december-januari zal worden uitbetaald. En voor de volgende jaren komen er budgetten vrij voor een structurele loonsverhoging, die in 2024 zal oplopen tot 56 miljoen euro extra. Een grote overwinning die het belang aantoont van de strijd in een breed en verenigd front.
ER ZIJN WEL NOG UITDAGINGEN
Minister Clerfayt (Défi) beloofde een budget, maar hij wil dat de gemeenten ook een bijdrage leveren. Zullen ze allemaal akkoord gaan met deze begrotingsprioriteit? Sommige burgemeesters steunden de beweging helemaal niet. Dan is er nog de vraag over de verdeling van de inspanning tussen de gemeenten. Zal de inspanning eerlijk worden verdeeld over gemeenten die over zeer verschillende middelen beschikken?
Ook roepen werknemers en hun vakbonden al jaren op tot het hervatten van de "statutariseringen" . Want in de loop der jaren is het aantal personeelsleden met een vaste benoeming gekrompen. Dat betekent dat banen in overheidsdienst niet langer even duurzaam en van hoge kwaliteit zijn en geen perspectief op een goed pensioen meer bieden.
De LRB vragen eveneens om een eindejaarspremie, zoals in andere sectoren (sommige gemeenten en OCMW's voorzien in een premie, maar dit is bijvoorbeeld niet het geval voor de openbare ziekenhuizen). De werkers vragen ook dat er een einde komt aan de zeer lage lonen in de "niveaus E": met een loon van 1200 of 1300 euro kun je geen waardig leven leiden! De vakbondsafgevaardigden blijven ook strijden voor een beleid van welzijn op het werk, zonder bestuurlijke pesterijen, waar bepaalde diensten zwaar onder te lijden hebben. En tot slot blijft de beweging een collectieve arbeidsduurvermindering eisen (met compenserende aanwervingen en zonder loonverlies). Het is de enige doeltreffende maatregel, die tot in de jaren 1980 werd toegepast, om de productiviteitswinst om te zetten in meer banen voor meer mensen en zo de door de werknemers geproduceerde rijkdom over iedereen te verdelen.
Er is zeker nog veel vastberadenheid, eenheid en organisatie nodig om vooruitgang te boeken. De PVDA zal de werknemers blijven ondersteunen en hun stem laten horen.
