Op donderdag 3 oktober zit Petya Obolensky, nieuw verkozen PVDA-volksvertegenwoordiger in het Brussels parlement, de eerste huisvestingscommissie van deze legislatuur voor. Voor de PVDA was het belangrijk om het voorzitterschap van deze commissie te bekomen. Het is een thema dat de linkse partij nauw aan het hart ligt, ze wil het recht op huisvesting in het middelpunt van het debat plaatsen. Voor Petya Obolensky, die verschillende jaren met sociale huurders werkte, is het een verderzetten op een andere manier van zijn acties op het terrein.
“Ik ontdekte de realiteit van de sociale woningen in het kader van mijn werk in de gemeente Watermaal-Bosvoorde. Ik werd er woedend van en het gaf mij talrijke redenen om te strijden voor het recht op een toegankelijke woning. En dat is nu juist exact wat we gaan doen door het werk in het parlement en het werk op het terrein te verbinden. Toen ik sociaal werker was, ondernam ik bepaalde positieve acties samen met de sociale huurders, maar ik realiseerde mij al heel vlug dat de impact beperkt bleef. De situatie in Brussel is dramatisch in een context van schaarste (10 à 15 jaar wachten op een sociale woning) en de concurrentie (toewijzingscriteria die mensen tegen elkaar opzetten). Die realiteit heb ik met mijn eigen ogen gezien en ik realiseerde me dat men op een globalere manier moet strijd voeren, we moeten buiten het kader durven denken en het geld zoek waar het is om genoeg huisvesting te creëren voor de families op de wachtlijst”.
“Gemiddeld bouwt de politieke overheid 110 sociale woningen per jaar sinds 2005. Als men weet dat meer dan 45.000 gezinnen op een wachtlijst staan voor een sociale woning, zijn de doelstellingen lang niet bereikt. Met de PVDA willen we een ambitieuze politiek opleggen van toegankelijke woningen in het Brussels Gewest. We gaan strijden voor een groot bouw -en renovatieplan voor sociale woningen, maar ook voor een afdwingbare omkadering van huurprijzen. Sinds jaren rollen de traditionele partijen de rode loper uit voor de immobiliënpromotoren. Dat moet stoppen. We moeten het recht op huisvesting terug in het centrum van het debat plaatsen”.
